Το βιβλίο-λεύκωμα του Μισέλ Φάις "Η πόλη στα γόνατα" περιλαμβάνει ασπρόμαυρες φωτογραφίες της τελευταίας διετίας καθώς και κείμενα που τις σχολιάζουν.

Ο Φάις, μέσα από 50 μικρούς μονολόγους, σε σπαραγματική μορφή, ουσιαστικά αναδεικνύει το αντιφατικό, ανάλγητο, δραματικό πρόσωπο της σύγχρονης μεγαλούπολης.

Πρόκειται για μια περιπλάνηση στους "άθλιους των Αθηνών". Επαίτες, οικονομικοί μετανάστες, σαλοί, μοναχικοί, αποδελτιώνονται από τον φακό του συγγραφέα-φωτογράφου.

Γράφει χαρακτηριστικά ο Φάις: "Δεν είμαι συγγραφέας, δεν είμαι φωτογράφος. Ένας λυσσαλέος περιπατητής είμαι, που υποφέρω από πολύ εαυτό.
Όλοι αυτοί οι σύγχρονοι φαρμακοί, οι καυσοκαλυβίτες πετσοκομμένων ιστοριών, οι αποκολλημένοι από τη σπηλαιογραφία του μέλλοντος, διεκδικούν την προσοχή μας μέσα από προσευχές του Κακού ή παραμιλητά ατόφιας λογοτεχνίας. Οικοδεσπότες του έξω (ενός χαοτικού, ενός διεστραμμένου σπιτιού), τρώνε και παρατηρούν, κοιμούνται και παρατηρούν, γελάνε και παρατηρούν, κλαίνε και παρατηρούν, σκέφτονται και παρατηρούν, θυμούνται και παρατηρούν, πεθαίνουν και παρατηρούν - παρατηρούν το ανεσταλμένο βλέμμα τους.
"Η πόλη στα γόνατα" είναι τα κόπρανα ενός ευτυχισμένου σκύλου, τα ιμάτια ενός λιντσαρισμένου, το ουρλιαχτό ενός σεραφείμ των σκουπιδιών".